Les Témoins

Regie André Téchiné | Cast Emmanuelle Béart, Michel Blanc & Johan Libéreau | Speelduur 112 minuten | Jaar 2007

De gewezen filmcriticus André Téchiné schreef en regisseerde sinds eind jaren zeventig zo’n vijftien films, waaronder het veelgeprezen Les Roseaux Sauvages met Élodie Bouchez uit 1994. Seksueel gecompliceerde relaties, homoseksualiteit en coming-of-age problematiek kenmerkt veel van zijn werk en Les Témoins vormt hierop geen uitzondering. Het is zelfs een van zijn kernachtigste en meest krachtige films ooit geworden.

In drie chronologisch gerangschikte delen volgen we de jongvolwassen dromer Manu, een rol van Johan Libéreau, die als acteur positief opviel in het verder weinig opzienbarende Douches Froides van Antony Cordier. Het is 1984 als Manu naar Parijs vertrekt om werk te vinden. ’s Avonds gaat hij vaak op stap en het deert hem weinig dat zijn hotel vooral bezocht wordt door hoerenlopers. Manu doet eigenlijk precies wat hij wil en heeft geen enkele behoefte om zich te conformeren aan de heersende maatschappelijke normen.

Als hij in een homobosje de vijftigjarige arts Adrien ontmoet, bloeit er tussen hen een mooie vriendschap op. Het is op dat moment zomer in Parijs en Manu is gelukkig. Als Adrien hem voorstelt aan een bevriend stel, wordt hij al gauw verliefd op de man, een autoritaire norse politieman die dankzij Manu voor het eerst toegeeft aan zijn homoseksuele gevoelens. Vanaf dat moment veranderen de levens van dit viertal door Manu’s open, non-conformistische houding. Waardeoordelen en vastgeroeste overtuigingen worden overboord gegooid om ruimte te maken voor dat wat belangrijk is in hun respectievelijke eigen levens.

De opkomst van de ziekte aids, die zich in een angstig rap tempo openbaart bij Manu, geeft Les Témoins niet alleen een passende historische achtergrond, maar zet de kijker op een zeer confronterende manier aan het denken over de helder overgebrachte boodschap van de film: hoezeer de kern of de essentie van je leven zich ook van de ene in de andere richting verschuift, het is altijd je eigen leven waarmee je van doen hebt en waarvan je dus kunt maken wat je wilt.

Het personage van Manu is zo knap ambigu opgezet dat het bijkans onmogelijk is om er gedurende de speelduur een eenduidig oordeel over te formuleren. Regisseur en schrijver Téchiné krijgt het in deze tragische film voor elkaar dat de kijker zich steeds moet blijven verantwoorden om begrip voor Manu op te brengen. Het knap geconstrueerde Les Témoins nodigt daarmee uit tot een persoonlijke bespiegeling op de inspanning om altijd voor jezelf te blijven opkomen te midden van de vele krachten die je daar vanaf proberen te houden.

(i.o.v. FilmTotaal, copyright pictures: BFD)

Drama/Mex

Regie Gerardo Naranjo Cast Fernando Becerril, Juan Pablo Castaneda & Diana Garcia Speelduur 92 minuten Jaar 2006

Grofkorrelig, dicht op de huid gefilmd, een drietal losse verhaallijntjes die samenkomen en weer splitsen, gehussel met de chronologie, extreme tempowisselingen en een algeheel sombere sfeer: we zagen het allemaal al eerder en beter bij landgenoten Carlos Reygadas, Alfonso Cuarón en Alejandro González Iñárritu. Drama/Mex, de tweede film van regisseur Gerardo Naranjo is dus niets nieuws onder de Mexicaanse zon. Naranjo maakte twee jaar geleden een matig debuut met het nog groezeliger en eveneens door hemzelf geschreven Malachance en blijkt daar vooralsnog weinig van te hebben geleerd.

De toon wordt al in de eerste scène gezet. De losbandige Chano dringt het huis van zijn ex-vriendin Fernanda binnen en verkracht haar. Ergens tijdens deze grove handeling krijgt het meisje er plotsklaps toch nog schik in waarop de brute actie wordt omgetoverd in een wellustige seksscène. In deze eerste tien minuten presenteert de film zich daarmee als een allegaartje: van de open seksuele moraal van Y Tu Mamá También tot de botte bijl van Carlos Reygadas' Batalla en el cielo.

De tweede verhaallijn concentreert zich op een ontevreden middelbare man die het leven de rug toe wil keren en daarvoor de stranden van Acapulco opzoekt om nog wat plezier te hebben voor hij het pistool tegen zijn slaap zet. Op het strand ontmoet hij een zeer jong meisje dat de hoer speelt. Haar trieste leven vormt de derde pilaar van Drama/Mex en is al even somber van toon. De uit de losse pols geschoten beelden botsen stilistisch enorm met het kunstmatig in elkaar gedraaide verhaal van drie vreemdelingen die elkaar herhaaldelijk tegenkomen gedurende een lange, hete nacht in Acapulco.

Niets voelt oprecht aan in Drama/Mex, dat zo zijn best probeert te doen modieus te zijn, terwijl het jammerlijk achter de filmtrends aansukkelt. Al is het maar in één kopie in het Amsterdamse Ketelhuis, het is eigenlijk een wonder dat distributeur A-Film de film überhaupt nog uitbrengt, want dit Mexicaanse mozaïek van ongeluk en het (her)vinden van liefde is werkelijk te onorigineel en vervelend om uit te zitten. Het is te hopen dat regisseur Gerardo Naranjo zich na twee mislukkingen op rij eens flink achter de oren krabt voor hij nog eens een zelfgeschreven stuk besluit te verfilmen.

(i.o.v. FilmTotaal, copyright pictures: A-Film)