Habana Blues

Regie Benito Zambrano Cast Alberto Yoel García Osorio, Roberto San Martin & Yailene Sierra Speelduur 110 minuten Jaar 2005

Zelf omschrijft de Spaanse regisseur Habana Blues als een romantische comedy. En als in de eerste scènes het ene na het andere kleurrijke personage wordt geïntroduceerd, lijkt het inderdaad verdraaid veel op een romcom uit te gaan draaien. Zeker als de oma van de leadzanger met een sigaar en glas rum in de badkamer haar tekst aan het inzingen is, verwacht je louter een feelgood-film met exotische locaties en goede muziek. Zambrano focust echter evenzoveel op de familieproblemen van hoofdrolspelers en de armoedige leefomstandigheden van Cuba, dat Habana Blues een prettige mengeling is geworden van muziek, couleur locale en klein, menselijk drama.

Waar Cuba lange tijd gelijk stond aan sigaren, armoede en een politiek steekspel met de Verenigde Staten, roept het dankzij Ry Cooder & Wim Wenders sinds enige jaren ook sterke associaties op met carribische muziek. In 1999 heeft Buena Vista Social Club over de hele wereld de ogen geopend voor een nog onbekend, kleurrijk Cuba door muzikanten te tonen die trots zijn op hun land en muzikale achtergrond. In Habana Blues wordt deze trots gekoppeld aan de hoop op een beter leven buiten Cuba. Die tweeslachtigheid is de kern geworden van Zambrano's eerste film na zijn succesvolle debuut Solas uit 1999. In tegenstelling tot het project van Cooder & Wenders figureert hier de jeugdige, meer underground muziek van het eiland, waaronder hiphop, alternative en heavy metal.

De band van zanger Ruy (Alberto Yoel García Osorio) en saxofonist Tito (Roberto San Martin) heeft zich ontwikkeld tot een geoliede groep muzikanten met een volwassen geluid, maar wacht al jaren op erkenning en een internationale doorbraak. Zo'n doorbraak zou betekenen dat ze naar het buitenland kunnen. En iedere Cubaan weet dat je eenmaal buiten de grenzen van Cuba veel gemakkelijker naar de Verenigde Staten kunt om je er te vestigen. Gelukszoekers die de V.S. via een illegale boottocht proberen te bereiken, bekopen dat namelijk maar al te vaak met de dood. Een tournee valt echter niet zomaar uit de lucht, en de bandleden realiseren zich dat ze eerst een platencontract zullen moeten bemachtigen. Als er twee Spaanse muziekproducenten in Havana zijn, gooien Ruy en Tito alles in de strijd om dat contract binnen te slepen.

De moeizame weg naar het platencontract vormt de rode draad van Habana Blues, en weerspiegelt de moeizame ontwikkeling van het eiland. Vooral Ruy en zijn vrouw Caridad (Yailene Sierra) hebben het niet gemakkelijk door hun scheiding en geldproblemen. Ze blijven bij elkaar voor de kinderen, maar financiële en relationele spanningen zetten hun dagelijks leven onder druk. Deze spanningen komen goeddeels voor rekening van Caridad, die onder constante stress leeft in het voor haar hopeloze Havana. Ruy en de jongens leven voor de muziek en spelen hun sores wel van zich af. Hun optimisme en trots houdt hen op de been totdat het tussen de twee bandleiders zelf misgaat.

Alle verhaallijntjes, die Habana Blues rijk is, komen samen als de uiteindelijke contractbespreking en hun eenmalige optreden in een prachtig, op instorten staande concertzaal nadert. Vriendschap, hoop, trots en liefde worden in een muzikale kolk geplaatst tegenover scheiding, teleurstelling, schaamte en haat. Grote woorden voor een kleine, lieve film, waarmee Zambrano met een prima cast en goede muziek wederom bewijst een publiekslieveling te zijn.

(i.o.v. Filmtotaal, copyright picture: Cinemien)